خصوصيات پيامبر(ص) (3)
أ. رافت و رحمت
"لقد جائكم رسول من انفسكم عزيز عليه ما عنتم حريص عليكم بالمومنين روف رحيِمٌ" (توبه 128)
رسولي از خودتان براي شما آمد كه بر او رنجش شما سخت، براي هدايت شما حريص و نسبت به مؤمنين بخشنده و مهربان است.
و باز انس نقل ميكند:
اگر پيامبر اكرم(ص) شخصي از اصحاب را سه روز نميديدند سراغش را ميگرفتند اگر حاضر بود او را زيارت ميكردند و اگر نبود برايش دعا ميكردند و اگر مريض بود به عيادتش ميرفتند.
عن انس قال:
"كان رسول الله(ص) اذا فقد الرجل من اخوانه ثلاثة ايام سال عنه فان كان غائباً دعا له و ان كان شاهداً زاره و ان كان مريضاً عاده" (بحار ج16)
پيامبر(ص) علاوه بر اصحاب خود با تمام مردم مهربان بودند و نسبت به همگان عطوفت و نرمي نشان ميدادند كه جز براي اين فرستاده نشده بودند.
"و ما ارسلناك الا رحمة للعالمين" (انبياء 107)
و ما تو را نفرستاديم مگر رحمت براي همه جهانيان
حضرت رسول(ص) از انحراف و گمراهي و جهالت يكايك مردم ناراحت ميشدند و غصه ميخوردند و حتي ايشان براي كافران نيز دلسوزي ميكردند بطوريكه نزديك بود از شدت غصه خود را به هلاكت بياندازند
"فلعلك باخع نفسك علي آثارهم ان لم يومنوا بهذا الحديث اسفاً" (كهف 6)
اي رسول اگر اين امت به اين قرآن ايمان نياورند گويا كه تو از شدت حزن جان عزيزت را به هلاكت مي اندازي
پيامبر(ص) در تمام لحظات عمر به فكر كمك و ياري مستمندان، با آنان مهربان و در حل مشكلات آنان بسيار دلسوز بودند. امام صادق(ع) ميفرمايند:
مردي نزد حضرت رسول(ص) آمد و دوازده درهم به آن حضرت(ص) داد و اين در حالي بود كه لباس حضرت(ص) كهنه شده بود. پيامبر(ص) به حضرت علي(ع) فرمودند:
اي علي اين پولها را بگير و براي من لباسي خريداري كن تا بپوشم.
حضرت علي(ع) به بازار رفتند و لباسي به همان قيمت خريداري كردند و نزد پيامبر(ص) برگشتند، پيامبر(ص) نگاهي به پيراهن كردند و فرمودند اي علي پيراهني كه شايسته من است غير از اين پيراهن است. آيا صاحب آن، لباس را پس ميگيرد؟ حضرت علي(ع) اظهار بي اطلاعي كردند. سپس پيامبر(ص) فرمودند كه: پس برو ببين اينكار را ميكند. حضرت علي(ع) نزد صاحب لباس رفته و گفتند كه پيامبر(ص) اين لباس را نمي خواهند و اينرا پس بگير! صاحب لباس هم آنرا پس گرفته و پولها را به حضرت(ع) دادند و ايشان هم نزد پيامبر(ص) برگشتند سپس حضرت علي(ع) به فرمايش پيامبر(ص) با هم براي خريداري لباس به بازار رفتند در بين راه كنيزكي را ديدند كه روي زمين نشسته و اشك ميريزد. حضرت(ص) پرسيدند چه اتفاقي افتاده است؟ كنيزك گفت: اهل خانه به من چهار درهم دادند تا چيزي خريداري كنم ولي پولها گمشده. حضرت(ص) به او چهار درهم دادند و فرمودند كه به خانه ات برگرد. سپس به بازار رفته و يك پيراهن با چهار درهم خريدند و پوشيدند، وقتيكه از بازار خارج شدند مردي عريان را ديدند كه ميگويد: هر كس مرا بپوشاند خدا او را بپوشاند و حضرت(ص) هم پيراهني را كه خريده بودند به او دادند. سپس به بازار برگشته و با چهار درهم باقيمانده يك پيراهن ديگر خريدند. وقتيكه به خانه بر مي گشتند آن كنيزك را ديدند كه در راه نشسته، حضرت(ص) از او پرسيدند پس چرا به خانه ات نرفتي؟ كنيزك گفت: چون قدري طول كشيده است و ميترسم كه اهل خانه مرا كتك بزنند.
پيامبر(ص) فرمودند بيا با هم برويم و من را به طرف خانه ات راهنمايي كن. بعد پيامبر(ص) آمدند و جلوي در ايستاده و فرمودند: سلام بر شما! ولي جوابي نشنيدند و براي بار دوم هم سلام دادند ولي جوابي نشنيدند. سومين بار سلام كردند و آنها هم جواب دادند.
پيامبر(ص) فرمودند كه چرا در مرتبه اول و دوم جواب مرا نداديد؟ گفتند كه ميخواستيم صداي شما را بيشتر بشنويم. سپس حضرت(ص) فرمودند كه اين كنيزك كارش طول كشيده و او را مورد مؤاخذه قرار ندهيد. اهل خانه گفتند: او را بخاطر مقدم شما آزاد كرديم. سپس حضرت(ص) فرمودند كه الحمدلله، من دوازده درهم پول با اين همه بركت نديده ام كه دو عريان را پوشاند و يك بنده را آزاد كرد.
ب. سادگي و دوري از دنيـا
"قل لا اسئلكم عليه اجرا الا المودة في القربي" (شوري 23)
بگو (اي پيامبر) كه من اجري جز دوستي نزديكانم نمي خواهم
اين آيه طومار آرزوهاي قريش را در منصرف كردن حضرت(ص) از اين امر عظيم در هم پيچيده و جواب تلخي بر دهان تمام كسانيكه رياست و مقام را به حضرت(ص) پيشنهاد ميكردند، وارد آورد.
آري، پيامبر اكرم(ص) به دنيا و ثروتهاي آن دل نبستند و از بين همه آنها محبت اهل بيت(ع) و دوستي نزديكانشان را بعنوان اجر رسالت معرفي كردند و اين نيز نبود مگر به خاطر اينكه خداوند متعال سعادت و هدايت مردم را در تمسك به عترت پيامبر(ص) قرار داده بود.
"قل ما سئلتكم من اجرٍ فهولكم ان اجري الا علي اللهِ" (سماء 47)
بگو آنچه از شما براي اجر خواستم براي خودتان است كه اجر من با فقط با خداست.
و پيامبر اكرم(ص) نيز بارها و بارها در كردار و گفتارشان نفرت خود را از دنيا و در مقابل عشق خود را به خداوند سبحان به اثبات رسانده اند.
هنگاميكه سران قريش توسط حضرت ابوطالب(ع) به پيامبر(ص) پيغام دادند "كه اگر حضرت(ص) دست از رسالت خويش بردارد، ما او را از مال و ثروت بينياز ميكنيم" حضرت(ص) چنين پاسخ دادند:
"و الله لو وضعوا الشمس في يميني و القمر في شمالي علي ان اترك هذا الامر ما تركته حتي يظهره الله او اهلك فيه"
"بخدا سوگند اگر خورشيد را در دست راست و ماه را در دست چپ من قرار دهيد دست از اين كار بر نخواهم داشت تا پيروز شوم يا در راه خدا كشته شوم."
امام صادق(ع) ميفرمايند:
روزي جبرئيل بر حضرت(ص) نازل شد و فرمود:
اي پيامبر(ص)، خدا به تو سلام ميرساند و ميگويد كه اين گنجهاي مكه است، اگر اراده كني همگي در اختيار تو قرار ميگيرد. حضرت(ص) به آسمان نگاه كرده و فرمودند: خداوندا هرگز! روزي گرسنه ميمانم و از تو طلب ميكنم و هنگام سيري نيز تو را شكر ميكنم. (بحار ج16)
از پيامبر اكرم(ص) به هنگام وفات جز سپرشان كه نزد يك يهودي به عوض بيست پيمانه جو كه براي خانواده حضرت(ص) به گرو گذاشته شده بود، چيز ديگري به ارث نماند.
اين بود گوشه هايي از زندگي و اخلاق و سيره حضرت(ص) از زبان قرآن و برخي روايات، حال به پاي صحبت جان پيامبر(ص)، معيار كمال علي(ع) نشسته و اخلاق و سيره نبوي را از زبان اول شاگرد پيامبر(ص) و نگهبان وحي و تالي تلو نبوت نيز بياموزيم:
حضرت علي(ع) در ضمن يكي از خطبه هايشان مي فرمايند:
پس، از پيامبر(ص) پاك و مطهرت پيروي كن كه او شايسته پيروي و سزاوار تبعيت است و بهترين بندگان نزد خدا كسي است كه از ايشان پيروي كرده و در راه وي قدم بردارد كه ايشان لقمه دنيا را آنقدر ناچيز انتخاب ميكردند كه با گوشه دهان ميجويدند، به دنيا و ثروتهاي آن بگوشه چشم نگاه نميكردند. ايشان لاغرترين مردم و در دنيا گرسنه ترين اهل دنيا بودند، مقام و مال دنيا به حضرت عرضه شد و ايشان از قبول آن اجتناب كردند، چون دانستند كه خداوند سبحان آنرا دشمن داشته، پس حضرت(ص) هم آنرا دشمن داشتند و چون خداوند آنرا خوار دانسته، ايشان هم دنيا را خوار ميدانستند و به خاطر اينكه خداوند آنرا كوچك شمارده، حضرت(ص) نيز چنين ميكردند. ( نهج البلاغه خطبه 159)
پيامبر(ص) بر روي زمين غذا ميخوردند و مانند بندگان (دو زانو) مينشستند و به دست خودشان كفش و لباسشان را وصله ميكردند. حضرت(ص) بر روي مركب بدون زين سوار ميشدند و از اينكه كسي را نيز همراه خود سوار كنند ابا نداشتند.
روزي از روزها بر در خانه خود پرده اي ديدند كه روي آن نقاشي شده بود بلافاصله يكي از همسران خود را صدا كردند و فرمودند:
اين پرده را از جلوي ديدگان من دور كن كه مرا به ياد دنيا و زشتيهاي او مياندازد.
حضرت(ص) براستي از مظاهر دنيا متنفر بوده و ياد آنرا نيز از دل خود بيرون كرده بودند.
... ادامه دارد ...
No comments:
Post a Comment