|
علت نامگذارى امامزادگان به شاهزادگان و تقسيم آن مرحوم علامه نسابه عباس فيض در وجه خواندن امامزادگان بعنوان شاهزاده مطلب زيبائى در كتاب"گنجينه آثار قم" ذكر نموده است كه از اين قرار است:"اكثريت قريب باتفاق امامزادگان مدفون در ايران از سادات حسينى و ذرارى امام سجاد(ع) و همگى از نتايج يزدگرد سوم شاهنشاه ساسانى ميباشند كه از دو جانب داراى نسبى بلند هستند، چه كه شاه زنان شاهزاده ايرانى مادر امام سجاد(ع) بود كه با خواهر خود شهربانو در سال 30 و در خلافت عثمان توسط احنف بن قيس دستگير و عامر بن عبدالله فاتح خراسان آنانرا در حاليكه به قصد طواف خانه خدا در لباس احرام از مرو بجانب حجاز حركت مى كرد همراهش به مدينه آورد و يا در سال 38 توسط حريث بن جابر والى خراسان دستگير و بكوفه نزد اميرالمؤمنين علي(ع) اعزام شدند. و وجه ديگر اينكه مرحوم علامه متعرض آن شده اينستكه مردم ايران باستان پادشاهان خود را برگزيده خدائى و مظهر قدرت و عدالت ذات خداوند شناخته و بالاترين مقام و آنان را واجب الإطاعه ميشمردند، و چون به قبول اسلام مفتخر و به آئين مقدس اماميه گرويدند و با مقام مفترض الطاعه اى بنام امام هم روبرو شدند پس بر مبناى عدم تفكيك امر سياست از ديانت در انديشه آن برآمدند كه سنت ملى باستانى را با سنت مذهبى و ايماني درهم آميخته به نوعى جمع كنند و حرمت حريم هر دو مقام را مرعى داشته به نحوى آنها را در يكديگر ادغام نمايند در نتيجه براى تجلى دادن عظمت و منزلت امامان و امامزادگان دو درجه براى آنان قائل شده رديف نخست را به عنوان شاه و سلطان نامبرده و رديف دوم را به عنوان شاهزاده مى خواندند مثلا امام هشتم را السلطان على بن موسى الرضا(ع) و على الطاهر مدفون در مشهد اردهال را سلطان على و امامزادگان با فصل را شاهزاده مي گفتند". لذا مي بينيم كه حتى الآن ميان عوام بقاع اين امامزادگان به شاهزاده معروف مى باشد. اما امامزادگان عظام بنابر نقل اكثر مورخين و علماء رجال و انساب بر پنج قسمند كه عبارتند از: "1ـ امامزادگانى كه علاوه بر شرافت نسب، جلالت قدرشان و محل دفنشان نيز معلوم است و استحباب زيارتشان هم بالخصوص از ائمه اطهار(ع) مأثور و زيارت مخصوص هم براى ايشان وارد شده است مانند حضرت ابالفضل العباس وحضرت على اكبر(ع) و مثل سيده جليله حضرت فاطمه معصومه(ع) كه در قم مدفونست و زيارت مخصوص هم براى ايشان از ائمه معصومين(ع) رسيده است. 2ـ امامزادگانيكه جلالت قدر و محل دفنشان معلوم است و استحباب زيارتشان بالخصوص مأثور است لكن زيارت مخصوص از ائمه اطهار(ع) به جهت ايشان وارد نشده مثل حضرت عبدالعظيم بن عبدالله بن حسن بن زيد بن حسن بن على بن ابيطالب(ع) كه در رى مدفونست و از بزرگان محدثين و علماء و زهاد و عباد و از اصحاب حضرت جواد الائمه(ع) و حضرت امام هادي(ع) بوده است. 3ـ امامزادگانى كه قدر و محل دفنشان معلوم است لكن استحباب زيارتشان بالخصوص وارد نشده مانند اسماعيل بن امام جعفر الصادق(ع) كه جلالت قدر و محل دفنشان در مدينه طيبه معلوم است و مانند جناب سيد محمد بن على الهادي(ع) كه قبر شريفشان يك منزلي سامراء است و ايشان به جلالت قدر و بروز كرامات معروفتند و مانند جناب محسن فرزند حضرت اباعبدالله الحسين(ع). 4ـ امامزادگانيكه جلالت قدرشان معلوم است ولى محل دفنشان معلوم نيست مثل جناب على بن جعفر(ع) كه بسيار جليل القدر و عظيم الشان است و در سه جا قبه و بقعه اى منسوب بايشان مى باشد، كه در عريض يك فرسخى مدينه، در خارج شهر قم، و درخارج شهر سمنان و مثل جناب حمزه بن موسى كاظم(ع) كه در محل دفنشان اختلاف شده و علماء پنج موضع را براى آن حضرت قائل شده اند. 5ـ امامزادگانيكه محل دفنشان معلوم است اما جلالت شأن و نسب شريف آن معلوم نيست و فقط به يكى از امامان معصوم(ع) نسبت داده شده است كه داراى مرقد و بارگاه ميباشند اينها را هم به قصد رجاء با آن زيارتنامه عمومى كه خاطرنشان ميشود بايد زيارت كرد. محدث قمى مينويسد:"امامزادگان عظام و شاهزادگان عالى مقام كه قبورشان محل فيوضات و بركات و موضع نزول رحمت و عنايت الهيه است، ملاذ درماندگان و ملجأ واماندگان و پناه مظلومان كه از بسيارى از آنان كرامات مشاهده شده، لكن پوشيده نماند امامزده اى كه انسان با اطمينان خاطر براى درك فيوضات و كشف كربات براى زيارتش بار سفر ببندند بايد اول دو مطلب را درست كرده آنگاه قصد زيارت كنند. اول: جلالت قدر صاحب آن مرقد را علاوه بر شرافت. نسبى او از كتابهاى احاديث و انساب و تواريخ بداند. دوم: معلوم بودن قبر آن بزرگوار و صحت نسب قبر به او كه جمع بين اين دو بسيار كم است. ولي براى اداء بعض حقوق خاندان پيغمبر(ص) و مزد رسالت آن حضرت لازم است كه مؤمنين براي زيارت اين امامزادگان عظام و ستارگان درخشان بشتابند. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته My email : MRNP_IBM@YAHOO.COM | 
No comments:
Post a Comment